Siyah gözlerinde
Masum ışıltılar,
Şair babana
Çok şey anlatırlar.

Sen dördündesin ömrün,
Bense yirmi dördünde...
Sen pembe dünyada,
Ben hayatın ardında...

Gözyaşlarımla ıslattığım
Bir akşam güneşinin,
Damlara dökülüşü.
Bu şiiri yazdırdı bana,
Küçük dudağının;
Melekçe bükülüşü...

Minnacık ellerinle,
Gözyaşlarımı silip...
Ağlama dedin.
Sonra tıpış tıpış gidip,
Şiir defterimi getirdin.

Nasıl ağlamam?
Bir cemiyet ki sana sunduğum;
Farkı yok bataklıktan.
Asırlardır simsiyah,
Ağarmak bilmiyor tan.

Bir yanda gözyaşının,
Sükûtu boğan sesi...
Bir yanda kahkahanın,
İğrenç kokan nefesi...

Kaybedilen iffetin,
Bulunmazken rotası...
Güya kadınlığın,
Açıkta son noktası...

Birkaç imanlı,
Üç beş imansız,
Geride koskoca
Bir cemiyet kararsız.

İdare baştan bozuk
Kütük gibi kurtlanmış.
En güzel taklitçinin,
İsmi lider kalmış.

Sanki maymun ülkesi,
Mazinin şef milleti.
En büyük hastalığı,
Ahlâksızlık illeti.

İşte yavrum seni,
Atacağım cemiyet.
Kalbine iman nuru,
Beline tevhid kement.

Gerçek, Allah ve Resul,
Yalandır geri kalan.
Kelime-i Şahadet,
Olsun ölmez parolan.

Hasan Nail CANAT