Hasan Nail Canat, benim çocukluğumdur. Okuduğum ilk romanlardandır Yasemen. O küçük kızla beraber benim de kaybolmuşluğum vardır sokaklarda. Nur Dağındaki Çocuk'u tanırım, çocukluk arkadaşımdır. Ben küçükken Bir Küçük Osmancık Vardı, bunu en iyi bilenlerdenim. Küçükken elime bu kitapları verenlere, büyüyünce daha çok saygı duydum. Okumayı sevdiysem, biraz erken büyüdüysem, Hasan hocanın satırlarındandı. Çoğu genç gibi, sonsuz teşekkür borçluyum Hasan Hoca'ya.

Büyüdük, ve büyüdükçe gördük ki, tiyatro bize uzak değil. Biz de sanattan gayri değiliz aslında. Hasan Hoca, bunu bize ilk anlatandı. İzinden gitmek nasip oldu ve tiyatro için okuduk, tiyatro için uğraştık. Bütün uğraşlarımızda hocanın sahnedeki hali hep aklımızın bir köşesinde oldu. O ne yapmaya çalışıyorsa doğrudur diye bildiğimizden, tiyatroda ve yazında onu örnek almaya çalıştık.

Hasan Nail Canat, güzel bir yürekti. Bu yüzden, iyi bir sanatçıydı.

Tüm samimiyetimizle hakkında şahitlik edeceğimiz güne kadar, yeryüzünde bize ayrılan süre içinde onu özlemeye devam edeceğiz. Mekânı cennet olsun.