Geçen yıl kaybettiğimiz Hasan Nail Canat'ın çok harika çocuk romanları vardır. Sekiz veya dokuz kitaptı hatırladığım kadarıyla. Canat'ın romanlarını 11 yaşındayken Fatih'te Seha Neşriyat'ın satış yerinden sevgili Ali Seçkin Ağabey'den alır, bir solukta okur, bir de üstüne ağlardım.

Hasan Nail Canat'ın o romanlarının Yavuz Bahadıroğlu'nun ve Emine Şenlikoğlu'nun romanlarından çok farklı; Ahmet Günbay Yıldız'ınkilerden hayli farklı olduğunu düşünüyorum. Ne abartılı tarih hastalığı ne de abartılı duygusallık, farklı bir şeydi Canat'ın romanları.

Canat'ın Bir Küçük Osmancık Vardı romanının da 100 Temel Eser arasına girmiş olması birçok çocuğun kitap hastası olması sonucunu doğuracaktır bence. Rahmetli Canat, tam da vaktinde göçmüş aramızdan. Biliyorsunuz, 100 Temel Eser'e girmek için ölmek gerekiyor!

Aslında birçok çocuk edebiyatı yazarımız var ama yaşıyorlar işte! N'apalım, ölmelerini mi dileyelim şimdi. En iyisi 100 Temel Eser'den güzel olanlarını okuyup ardından yine "tavsiyesiz" kitaplara dalmak!